ΕΜΠΑΘΕΙΣ, ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ, ΑΝΟΗΤΟΙ ή ...; ΜΕΙΩΜΕΝΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ!

Λένε κάποιοι, που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, ή ακόμη χειρότερα, τυφλωμένοι από φθόνο και ιδεοληψία: "Γιατί να πληρώνουν μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ οι νησιώτες, (και να η Μύκονος, σαν "σήμα κατατεθέν", όπου πηγαίνουν και ξεσαλώνουν κυρίως οι προωτευουσιάνοι...), και όχι οι φτωχοί κάτοικοι της Αττικής ή της πχ Ηπείρου;

Οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ, δεν είναι μοναδική Ελληνική περίπτωση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θεσπίσθηκαν για να αντισταθμίσουν τα μειονεκτήματα της νησιωτικότητας, ώστε η άγονη γραμμή στην παραμεθόριο να σμικρυνθεί.

Χάρη στην εργατικότητα των νησιωτών, μπόρεσαν οι περιοχές-μας να ανταπεξέλθουν και να δημιουργήοσυν τις ιδωτικές επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν το αδηφάγο Ελληνικό Κράτος. Και με τα λεφτά-μας, επιδοτούνται τα Μέγαρα Μουσικής, τα Μετρό της Αθήνας (και μελλοντικά της Θεσσαλονίκης), ώστε, όχι μόνο οι "φτωχοί της Αττικής", αλλά και οι πλουσιότεροι να διαβιούν καλύτερα...

Οταν οι νησιώτες αποκλείονται στα λιμάνια και προσεύχονται να εμφανισθεί μέσο για μεταφορά ασθενών ή και προϊόντων. Την ίδια στιγμή, Αθηναίοι και άλλοι, επιχειρηματίες και αεριτζήδες, εμφανίζονται την τουριστική περίοδο, στην καλύτερη των περιπτώσεων πιέζοντας συντριπτικά με το μέγεθός-τους και τις πρακτικές-τους τις μικρές και μικρομεσαίες τοπικές επιχειρήσεις.

Στο τέλος τέλος, αν είναι αξιοζήλευτο προσόν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ, ας έλθουν εδώ, στην Ακριτική Ελλάδα να εγκατασταθούν ώστε να ... επωφεληθούν και αυτοί. Αλλά δεν το κάνουν!...

Εν ολίγοις, δεν υπάρχει λογική βάση στην εμμονή για κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά. Οφείλεται είτε σε φθόνο, είτε σε ιδεολογική εμμονή, είτε σε σκοπιμότητα - λαϊκισμό. Κάνοντας τη ζωή των νησιωτών αβίωτη, αντί οι καραβιές από τα νησιά να είναι προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, θα είναι των νησιωτών προς τα μεγάλα αστικά κέντρα. Και τότε, ποιούς θα "ζηλεύουν" οι περισσότεροι πια, φτωχοί και αναξιοπαθούντες στην Αττική;

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ Η ΟΔΟΣ - Γιάννης Κ. Παπαδόπουλος!

Όταν πια είδαμε κι αποείδαμε

με τα τηλεγραφήματά και τις πρεσβείες,

κλείσαμε τη μικρή ζωή μας σ΄ ένα φάκελο

μικρό που να χωράει στη φούχτα μιας μαθητριούλας,

στον προβολέα ενός ποδηλάτου, στη ράχη ενός βιβλίου

και γράψαμε με κόκκινο μελάνι τη διεύθυνση:

Αξιότιμον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν

Οδός Ελευθερίας ή Θανάτου

Χωριά και Πόλεις

Κύπρον.

Το στείλαμε χωρίς το γραμματόσημο με την ξένη βασίλισσα.

Ταξίδεψε με χίλιους δικούς μας συνδέσμους,

κρυμμένο σε γαλάζιες ποδιές και κόρφους παρθένων

ή το πέρασαν από μπλόκα γαιδουράκια αθώα

που κουβαλούσαν χειροβομβίδες κι άλλους καρπούς της γης μας.