Συστήματα Ποιότητας!

Η διαδικασία των αυτοελέγχων, τα Συστήματα Ποιότητας, αποτελούν, μεταξύ άλλων, επιτεύγματα της Φιλελευθεροποίησης των Αγορών και της Παγκοσμιοποίησης.
Η διαδικασία των αυτοελέγχων δεν είναι ούτε "συνεργασία" ιδιωτικών επιχειρήσεων και ανεξάρτητων εργαστηρίων να ξεπεράσουν τον επίσημο έλεγχο, αλλά μήτε και αλλοθι στον επίσημο έλεγχο να αποφεύγει τις υποχρεώσεις-του!
Οσον αφορά τα ευρήματα, αν δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις, είναι όπως ο καθρέφτης: Δεν φταίει ο καθρέφτης για αυτό!
Οι αυτοέλεγχοι, είναι εργαλείο βελτίωσης προϊόντων και υπηρεσιών σε μια αυτορυθμιζόμενη κοινωνία και οικονομία!
Στην περίπτωση που η διαδικασία των αυτοελέγχων χρησιμοποιείται για "να ξεπερασθεί η δυσχέρεια σκοπίμως παράλογων απαιτήσεων" από "αδειοδότες", η θεραπεία για μας δεν είναι να ενταχθείς στο σύστημα διαπλοκής,  αλλά να το αποδοκιμάσεις, να το καταγγείλεις, να περιορίσεις την επιρροή του παρασιτικού κρατισμού. Να επιδιώξεις την επικράτηση της διαφάνειας, της πραγματικής Ποιότητας, της Οικονομικής Ελευ8ερίας.

"Μνήμες, Νοσταλγίες και Ξεριζωμοί" - Τρίκωμο / Σαλαμίνα - Βάσος Καραγιώργης (2018)

 "Μνήμες, Νοσταλγίες και Ξεριζωμοί" - Τρίκωμο / Σαλαμίνα
- Βάσος Καραγιώργης (2018)

"...Ασθμαίνων έφτασα για τελευταία φορά για να σε αποχαιρετήσω, Σαλαμίνα, ...να σ΄ευχαριστήσω για όσα μου χάρισες και να σου ευχηθώ υπομονή. Να στολίζεσαι κάθε άνοιξη με τα γιορτινά-σου, και να μας περιμένεις. Θα επιστρέψουμε, αν όχι εμείς, τα παιδιά-μας, τα εγγόνια-μας.







Γιώργος Σεφέρης, "Σαλαμίνα της Κύπρος" -
Σαλαμίνα, Κύπρος, Νοέμβρης 1953

"...
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…
Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε
πάνω σε τούτα τα χαλίκια·
δε φελά να μιλάμε·
τη γνώμη των δυνατών ποιός θα μπορέσει να τη γυρίσει;
ποιός θα μπορέσει ν’ ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται
και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.
Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του,
θα φέρει σ’ αυτούς που γύρευαν
ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.
Νῆσός τις ἔστι."

Κυριάκος Χαραλαμπίδης, «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» -
Αύγουστος 1980

"...Αστείο μου φαίνεται, φίλε καλέ ίσως τώρα:
Εσύ να λες «να ζήσω να τελειώσω
το έργο μου, φυλάγω τη ζωή μου»
κι εγώ να συλλογιέμαι τα που πέρασαν.
Να συλλογιέμαι τα χωρίς κεφάλια
χοντρά μα κι ερημόκλειστα Ρωμαίων αγάλματα
στο γυμναστήριο να κοιτάν από παντού ένα δείχτη –
του Αττίλα, λένε, χέρι που ήταν – τώρα πια το ξέρουμε,
μα τότε, συ, μες στο πλατύγυρο χαμόγελό σου
σκεπάζοντας την τούμπα με τα βήματά μας,
που έκρυβε ποτάμιες θεότητες και δαφνώνες
και ζώα γλυκά και τόξα, μας φανέρωνες
ότι στου Δία την πόλη μπήκαμε για λίγο.
Για λίγο και για πάντα. Κάτι ξέρει ο χρόνος.

Μη μου πικραίνεσαι, καλή μου πόλη.
Πάρε στη χούφτα μου νερό να πιεις,
πουλιά για να πετάξεις, θάλασσα ως δροσούλα
στο μέτωπό σου και γιρλάντα, να σε ιδώ..."