"Πώς η Ελλάδα παρέμεινε στον ελεύθερο κόσμο (1944 - 1949)" - Σάκης Μουμτζής, Εκδόσεις "Φιλελεύθερος", 2019

Το δίτομο βιβλίο "Πώς η Ελλάδα παρέμεινε στον ελεύθερο κόσμο (1944 - 1949)" - Σάκης Μουμτζής, Εκδόσεις "Φιλελεύθερος", 2019 (προσφορά εφημερίδας) αποτελεί κατά την άποψή-μου μία επιστημονικά πολύ ικανοποιητική αναφορά - ερμηνεία των όσων συνέβησαν τότε. Ο συγγραφέας αναπτύσσει άψογα τα γενονότα και ελάχιστες αμφισβητήσεις επιτρέπει η επιστημονική-του προσέγγιση στα εγκλήματα του ΕΛΑΣ αρχικά, της ΟΠΛΑ και του ΔΣΕ στη συνέχεια. Οι αντίστοιχες δραστηριότητες αντίθετων ομάδων, δεν αποσιωπούνται, αλλά τα Δεκεμβριανά και όσα προηγήθηκαν δικαιώνουν την αντικομμουνιστική θέση της πλειοψηφίας των Ελλήνων Πολιτών.
Η επιστημονική επάρκεια της συγγραφής βοηθά τον αναγνώστη να αντιληφθεί θέματα όπως:
1.   Τη μάταιη εμμονή της ηγεσίας του ΚΚΕ να επιβάλει τη μειοψηφική κοινωνική και διεθνή τοποθέτησή-του στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Μια εμμονή που δεν ερμηνεύεται παρά μόνο σαν αρρωστημένη ιδεοληψία φανατικών, αλλά που δυστυχώς οδήγησε πολλούς ελληνες από όλες τις μεριές σε δεινά και σε καταστροφές. Στο τελευταίο στάδιο του εμφυλίου, αντιλαμβανόμενος ο ΔΣΕ και το ΚΚΕ την αναμενόμενη ήττα, οδηγήθηκε σε τοποθετήσεις που αμφισβητούσαν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας (Σλαβομακεδονικό...) Ακόμη και η παραδοχή της ήττας, συνοδεύθηκε με εκφράσεις του τύπου "παραμένουμε με το όπλο παραπόδας", μια άποψη που δικαιολογεί (; ) κινήσεις  όπως η Τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη, ή οι σημερινοί Ρουβίκωνες και μπαχαλάκηδες και η προσπάθεια για δημιουργία άβατων... Η ιδεολογική αντιπαράθεση με αυτά τα φαινόμενα και η ριζική αντιμετώπισή-τους εξακολουθεί να παραμένει απαραίτητη.
2.    Η εξέλιξη και καταληξη του εμφυλίου ερμηνεύει επίσης τον αυξημένο ρόλο του Στρατού από τότε μέχρι και την κατάρρευση της Απριλιανής δικτατορίας (1974) (που είχε όμως ως αποτέλεσμα την καταστροφή της Κύπρου...) Επισημαίνω εδώ, πως 5 μόλις χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου, και ενώ ο ψυχρός πόλεμος ήταν σε έξαρση, αρχίζει στην Κύπρο ο επικά ηρωικός αντιαποικιακός, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ.
3.    Στο βιβλίο αναφέρονται επίσης θέματα όπως ο ρόλος των Βρετανών τότε, το Σχέδιο Μάρσαλ, ο ψυχρός πόλεμος, τα κομμουνιστκά καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη, και κομμουνιστικά κόμματα στη δύση (πχ Ιταλία, Γαλλία), η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα κλπ.
Μακάρι να υπήρχαν και άλλες αντάξιες επιστημονικά άψογες αναφορές σε Εθνικα θέματα.
Η επεξήγηση των εθνικών θεμάτων και η κατανόησή-τους βοηθά στη μη επανάληψη λαθών, και στην επιλογή της καλύτερης σήμερα επιλογής. Το Κυπριακό, η επιθετικότητα της Οθωμανικής Τουρκίας, πρέπει να αντιμετωπίζονται με σύνεση, αποφασιστικότητα, Οικονομική και Στρατιωτική ισχύ, και επίγνωση των όσων συμβαίνουν διεθνώς.
Δεν πρέπει να απεμπολούνται, μήτε να παραγνωρίζονται η μεγάλη σημασία της συμμετοχής της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ενώσεις όπως η Ευρωπαική Ενωση και η επιλογή-μας να επιδιώκουμε την Οικονομική-μας Πρόοδο σε καθεστώς Φιλελεύθερης Αστικής Δημοκρατίας.

ΚΥΠΡΟΣ, 1974 - 2019

Ολοσέλιδη αναφορά της #ΚαθημερινήτηςΚυριακής σήμερα για το Πραξικόπημα της χούντας Ιωαννίδη στην Κύπρο το 1974. Η μόνη άξια λόγου αναφορά, η αμφιβολία που εκφράζεται αν οι υπόλοιποι ανώτατοι στρατιωτικοί (Μπονάνος, Γκιζίκης, Ντάβος,. Αραπάκης, Παπανικολάου κλπ) ήξεραν ή νόμιζαν πως ο Ιωαννίδης είχε ή όχι την έγκριση των Αμερικανών να προχωρήσει εναντίον του Μακαρίου...
Αν και αναφέρεται το δημοσίευμα στο γεγονός της απομάκρυνσης της μεραρχίας από Κύπρο το 1967, δεν καταπιάνεται με το γιατί και πώς...
Αν και αναφέρεται το δημοσίευμα στην αντιπαράθεση Μακαρίου και Χούντας Παπαδοπούλου για τη μυστική μεταφορά στην Κύπρο των τσέχικων όπλων για το επικουρικό σώμα, δεν καταπιάνεται με το γιατί και προς τι τα όπλα αυτά.
Στην κάτω γωνία της ολοσέλιδης αναφοράς, φωτογραφία του Ν. Σαμψών, ασύμβατη και ασύνδετη με ολα τα υπόλοιπα που περιγράφονται.
Αναφέρεται ακροθιγώς για το εκκλησιαστικό θέμα (Παποκαισαρισμός) μεταξύ Μακαρίου και τριών Μητροπολιτών χωρίς άλλες αναφορές...
Αναφέρεται στην ρήξη Παπαδοπούλου και Γρίβα (ΕΟΚΑ Β) αλλά χωρίς επεξηγήσεις αν υπήρξαν ποτέ καλές σχέσεις μεταξύ-τους και τι τις καθόριζε...
Αναφέρεται στο θάνατο του Διγενή (Ιανουάριος 1974) την πρόσκαιρη ανάληψη της ηγεσίας της Οργάνωσης από τον Καρούσο και την μη ευδοκιμήσασα επιθυμία του τελευταίου για πολιτικοποίηση του Αγώνα.
Αναφέρεται στην τελεσιγραφική απαιτηση Μακαρίου για απομάκρυνση των αξιωματικών της ΕΦ την άνοικην του 1974.
Αλλά, λέξη για τα έκτροπα στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου, το πογκρόμ των αντιμακαριακών από το παρακράτος και τους Επικουρικούς.
Λέξη για το πώς οι τούρκοι ουσιαστικά έκαναν αποβίβαση στις 20 Ιουλίου στην Κερύνεια.
Λέξη για την Ομιλία Μακαρίου στο ΣΑ των ΗΕ περί εισβολής της Ελλάδας στην Κύπρο και για την υποχρέωση των άλλων εγγυητριών δυνάμεων να τον αποκαταστήσουν...
Είναι κρίμα, ολόκληρη σελίδα να τυπωνεται άνευ ουσιαστικού καινυποβοηθητικού προς την αλήθεια λόγου..
Σήμερα, παρά την Προδοσία τότε και την στρατιωτική ήττα, την κατοχή των εδαφών-μας, η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει μέλος των ΗΕ και της ΕΕ. Αυτή η Διεθνής Νομμότητα είναι το ισχυρό όπλο-μας απέναντι στον Αττίλα εισβολέα. Γιατί να συνθηκολογήσουμε;
Το Κυπριακό δεν ξεκίνησε το 1974, ούτε λύθηκε τότε, όπως διατείνονται οι τούρκοι και οι φιλότουρκοι,,,

"Νικόλαος Κατούντας, ο Λεωνίδας της Κερύνειας" - Παρουσίαση βιβλίου.

Πραγματοποιήθηκε χθες στη Ρόδο, η παρουσίαση του βιβλίου "Νικόλαος Κατούντας, ο Λεωνίδας της Κερύνειας". Το βιβλίο επιμελήθηκε ο κ #ΣάββαςΚαλεντερίδης, και την παρουσίαση έκανε η φιλόλογος - καθηγήτρια κα #ΣτέλλαΒουτσά. Μίλησε ακόμη ο δημοσιογράφος κ #ΠαντελήςΣαββίδης.

Η εκδήλωση στο Νεστορίδειο Μέλαθρο, ήταν η δεύτερη στο πλαίσιο της συνεργασίας των τοπικών συλλόγων Κυπρίων, Ποντίων, Μικρασιατών και Αρμενίων (θύματα γενοκτονιών των Οθωμανών Τούρκων).

Το ηρωικό πνεύμα και η θυσία του Ηρωα της Κερύνειας καταδρομέα Νικολάου Κατούντα, αναδείχθηκε ακόμη μια φορά. Αφησε παρακαταθήκες, όπως και η θυσία και των άλλων προδομένων Ελλαδιτών και Κυπριών.

Το βιβλίο αποτελεί καλοδουλεμένη εργασία, και μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και εθνικής εγρήγορσης για όλους, γιατί οι καιροί ου μενετοί.

"Δεν ξεχνώ"

Η σημερινή κατάσταση με την αποθράσυνση του σουλτάνου Ερντογάν δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Η αυξημένη επιθετικότητα δεν είναι άσχετη με την "επιτυχία" της Τουρκίας να καταλάβει το 38% του Κυπριακού εδάφους. Η προδοσία που διαπράχθηκε από την αφρόκρεμα τότε της Ελλαδικής στρατιωτικής ηγεσίας αναδεικνύεται σε εσχάτη, εκ του αποτελέσματος.

Για αυτό, προτροπές όπως "να μην είμαστε μοναχοφάηδες", ή "να συνεκμεταλλευθούμε τον πλούτο του Αιγαίου", ή από την άλλη, "το Αιγαίο ανηκει στα ψάρια-του" δεν είναι, επιεικώς, αποδεκτές.

Με παρέμβασή-μου στο τέλος, ανέδειξα, και ελπίζω να έγινε κατανοητό, πως η "συνεκμετάλλευση και να μην είμαστε μοναχοφάηδες" είναι η ανάλογη "λύση", της παλιάς άποψης: "Μας δίνουν μια πολυκατοικία και ενοικιάζουμε το ρετιρέ". Αυτή τη λύση επεχείρησε να εφαρμόσει με το πραξικόπημα η Χούντα του αόρατου δικτάτορα #ΔΙωαννίδη, μια λύση που αν και συζητιόταν από πολύ παλαιότερα, δεν τόλμησε κανείς από τους πολιτικούς να προσπαθήσει να την επιβάλει. Και όταν η Χούντα αντιλήφθηκε πως "τους ξεγέλασαν", σηκώθηκαν και πήγαν ήσυχα ήσυχα στα σπιτάκια-τους. #Μπονάνος, #Γεωργίτσης, #Αραπάκης, #Παπανικολάου.

Αναδημοσιεύω πιο κάτω, φωτογραφία του εξωφύλλου της αγγλικής εφημερίδας Daily Telegraph της 17ης Ιουλίου 1974, 3 μέρες πριν την εισβολή, με τις αναφορες για τις συγκεντρώσεις Τουρκικών αποβατικών δυνάμεων στη Μερσίνα και τις προτροπές του τουρκικού πλήθους "Στην Κύπρο, στην Κύπρο". Και την παραμονή της εκδήλωσης της απόβασης, υπήρχαν ανώτατοι αξιωματικοί στο ΓΕΕΦ που έλεγαν ότι "οι τούρκοι μπλοφάρουν, πηγαίνετε να κοιμηθείτε". Αν αυτό δεν είναι εσχάτη προδοσία, τι είναι τότε;

Αναδημοσιεύω με την ευκαιρία, ακόμη φωτογραφίες από την επιστράτευση στη Ρόδο τότε, Λόχος Εθελοντών (Κορακόνερο) και αναμνηστική χθεσινή, μια και συναντηθήκαμε στην εκδήλωση, με το συνάδελφο εν όπλοις τότε, Κωνσταντίνο Κάππα.

Σημ. Εχω πλήρη επίγνωση πως ο εχθρός είναι απέναντι, είναι ο καταχτητής της γής-μας. Η διχόνοια έβλαψε τον τόπο. Εχω ζήσει το Κυπριακό, που δεν άρχισε το 1974 (ούτε φυσικά τελείωσε τότε, όπως ισχυρίζονται οι τούρκοι και οι φιλότουρκοι...). Αλλά, μικροπολιτικές και ανακριβείς - ψευδείς απόψεις, από εκείνους που δεν έπραξαν όταν έπρεπε το καθήκον-τους, θα τις απαντώ... #ΟΠατρίδας

"Αχ Γιαννάκη-μου αδικοσκοτωμένε, σκεπαρνοσκοτωμένε..."

Στο χωριό, παλιά:
Σύντομα μετά το γάμο, η νύφη έμεινε έγκυος. Χαρά και προσμονή στο σπίτι. Ο άντρας πήγαινε κανονικά στα χωράφια, η γυναίκα, παρέα με τη μάνα-της στο νοικοκυριό, περίμεναν να περάσει ο χρόνος μέχρι το ευτυχές γεγονός. Κάνανε σχέδια για τη ζωή με το μωρό που θα ερχότανε...
Αλλά, ψηλά στη γωνιά του καθιστικού (παλιό αγροτόσπιτο), ένα σκεπάρνι ήταν κρεμασμένο.
"Κόρη-μου, όταν γεννηθεί το μωρό-σας, και είναι αγόρι, και το βγάλουμε Γιαννάκη, και βάλουμε την κούνια-του στη γωνία, και πέσει το σκεπάρνι πάνω-του, θα σκοτωθεί δεν είναι;"
"Ναι, μάνα"
"Αχ Γιαννάκη-μου αδικοσκοτωμένε, σκεπαρνοσκοτωμένε..."
Γύρισε ο άντρας στο σπίτι, τις βλέπει και τις ακούει να  νεκαλιούνται.... (Κυπριακό, να θρηνούν...)
Η ιστορία συνεχίζεται με την παραδοσιακή νοοτροπία της τότε εποχής, ο άντρας να επιλαμβάνεται προς συνετισμό...
Αλλά δεν είναι αυτό το προέχον σήμερα.
Πολλοί αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τη νοοτροπία αυτή...
Προσχήματα, δικαιολογίες, παράλογες, υπερβολικές απαιτήσεις δήθεν για αυξημένη εξασφάλιση, γραφειοκρατία, άχρηστες αδειοδοτήσεις, κρατισμό....

Οὐ καταισχυνῶ τά ὄπλα,...

Οὐ καταισχυνῶ τά ὄπλα,

Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, 

οὐδ' ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· 
ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων
καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. 
καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, 
πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. 
καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως 
καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι 
καὶ οὕστινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·
καὶ ἂν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, 
ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. 
καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. 
ἵστορες τούτων
Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.