Πατριωτισμός & Απατρία - Εμπαθής διχόνοια - Ξένες παρεμβάσεις & επιρροές

Διαβάζοντας ιστορικά βιβλία για το 1821 (προετοιμαζόμαστε για τα 200 χρόνια από τότε), για τη μετέπειτα ιστορία, το Κρητικό ζήτημα (τέλος 19ου αιώνα αρχές 20ου), τη Μικρασιατική Καταστροφή, έχοντας ζήσει το Κυπριακό από τότε που γεννήθηκα, (και δεν το έμαθα από τις εφημερίδες...), δεν μπορώ να μη βρω επαναλαμβανόμενες ομοιότητες των γεγονότων  διαχρονικα. Εκείνο που με εκπλήσσει, είναι η αδιόρθωτη και αμετάβλητη τάση στην εμπαθή διχόνοια και στις εμφύλιες διαμάχες, στις ξένες επιρροές και επεμβάσεις, ενώ ο Πατριωτισμός πότε χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει ως προδότες τους πολιτικούς αντιπάλους, ή με την άνοδο ιδεολογιών διεθνιστικής απατρίας, ιδεολογιών "του μίσους και του φθόνου", απαξιώνεται εντελώς... Αλλά ο εχθρός είναι ακόμη εκεί...
Η Ελλάδα ως Ιδέα είναι μεγάλη στον Κόσμο. Ιστορικά, αποτελεί σημείο θαυμασμού και εκτίμησης όλων των προοδευτικών λαών.
Οι σημερινοί Ελληνες, σε πολύ μικρό ποσοστό νοιώθουν αποφασισμένοι και περήφανοι να φανούν αντάξιοι όσων θαυμάζουν σχεδόν όλοι οι ξένοι... Γιατί;
Πού είναι οι φορείς, οι Ηγέτες που θα εμπνεύσουν τους Ελληνες στην παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία; Ακόμη και εμείς οι απλοί πολίτες, έχουμε και λόγο και υποχρέωση να κάνουμε το καθήκον-μας. Δεν περιμένουμε κάποιους άλλους, να συμπεριφερθούν για μας...  Αλλά, οι οργανωμένοι φορείς, είναι απαραίτητοι... Οπως και η Οικονομική ανάπτυξη. Με μείωση του παρασιτικού Κράτους. Περιορισμό της ανάγκης για "μπαρμπα στην Κορώνη..."
Χωρίς εμπάθεια, με κοινότητα σκοπών και στόχων, με έμπνευση κοινή της Ιστορίας και της καταγωγής-μας, στην Ευρώπη και στον Κόσμο. Πιστοί στη Φιλελεύθερη Αστική Δημοκρατία. Με τις συμμαχίες-μας και την ισότιμη συμμετοχή-μας σε διεθνείς οργανισμούς.
Ας αλλάξουμε επιτέλους όσα μας κρατάνε πίσω, δέσμιους κακών πρακτικών του παρελθόντος. Και κυρίως, όταν κατακρίνουμε τους άλλους, ως αντιπολίτευση, να μην γινόμαστε ίδιοι και χειρότεροι, όταν βρεθούμε στην εξουσία.

"Καπιταλισμός" στην Κομμουνιστική Κίνα.

Διαβάζω και πιθανόν να ισχύει, η αντιστοιχία μεταξύ έκρηξης στο Τσέρνομπιλ και εμφάνισης κορονοϊου, (αρχική προσπάθεια συγκάλυψης, και πανικός στη συνέχεια). Διαβάζω, δεν ξέρω αν είναιν αλήθεια, πως ο γιατρός στην Κίνα, που πρωτοαντιλήφθηκε τον ιό, αρχικά φυλακίσθηκε "για διασπορά ψευδών ειδήσεων"...
Καταλήγω στο συμπέρασμα, πως αυτή είναι (πρέπει να είναι) και η βασική διαφορά μεταξύ φιλελεύθερου δημοκρατικού καπιταλισμού, και "καπιταλισμού" τύπου Κίνας... Η ελλειψη σεβασμού προς τον Ανθρωπο και στην Αλήθεια στη δεύτερη περίπτωση. Η προσπάθεια συγκάλυψης και εύρεσης εξιλαστήριων θυμάτων, ώστε η Ηγεσία να παραμένει άθικτη και στο απυρόβλητο.
Αρα, καίρια είναι η σημασία της ελευθεροτυπίας, της διακίνησης πληροφοριών στις Φιλελεύθερες Κοινωνίες. Σε αυτά τα καθεστώτα, τα αστικοφιλελεύθερα, η Οικονομική Πρόοδος και Ανάπτυξη συμβαδίζουν και αναζωογονούνται με τον Ανθρωπισμό και τα Δικαιώματα των Πολιτών.
"Πάντων Χρημάτων, μέτρον Ανθρωπος" (Πρωταγόρας).

"Η μάχη του καλού με το κακό", δεν τελειώνει ποτέ.

Η Χώρα μοιάζει σαν να βρίσκεται σε αμήχανη σύγχιση.
Ο Πρωθυπουργός και η Ομάδα-του προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες αλλαγών, μεταρρυθμίσεων και "φυγής προς τα εμπρός", σε συνθήκες παγκόσμιας αναταραχής.
Ο άρπαγας γείτονας Ερντογάν δημιουργεί προβλήματα όπου τον παίρνει.
Το "προσφυγικό - μεταναστευτικό" εκτραχύνεται.
Η αντιπολίτευση εδώ, όμως, άλλοι έχουν μείνει στον πρωτόγονο μπολσεβικισμό, έχουν σαν αιχμή-τους τις καταλήψεις και την ανομία, μικρή ή μεγαλύτερη, ή με λογοπαίγνια προσπαθούν να μείνουν στη δημοσιότητα, ή ακόμη "πολιτικοποιούν" τον ποδόσφαιρο.
Ψηφοφόροι και "οπαδοί" της Κυβέρνησης, την "υποστηρίζουν" με την ελπίδα διορισμών ή εξυπηρετήσεων - ρουσφετιών. Και αυτοί, αντιμάχονται αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που μειώνουν το παρασιτικό Κράτος.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή, εμείς οι απλοι Πολίτες, παρά μόνο τη σθεναρή υποστήριξη αστικοφιλελεύθερων απόψεων και την αύξηση των ποσοστών-μας.
Αλλωστε, πάντα έτσι ήταν: "Η μάχη του καλού με το κακό", δεν τελειώνει ποτέ. Θα συνεχίσουμε...