Ο Δημοτικός φόρος στα Δωδεκάνησα!

Ο Δημοτικός φόρος στα Δωδεκάνησα όπως υπάρχει σήμερα, και ο τρόπος λειτουργίας-του πρέπει να αποδοκιμασθεί με σαφήνεια. είναι συνυφασμένος με το αμαρτωλό παρελθόν. .

Μετά από εξ αρχής ξεκάθαρη θεσμοθέτηση, να γίνεται διαχείριση από τούς δήμους (με πλήρη ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και λογοδοσία) αποκλειστικά για σκοπούς τοπικού ενδιαφέροντος. πχ τουριστική διαφήμιση, υποδομές, ενδοΔωδεκανησιακές επικοινωνίες - μεταφορές, κονωνικά αδύναμες ομάδες πληθυσμού.

Να εφαρμόζεται σε όλους τους Δωδεκανήσιους Πολίτες και όχι μόνο στους επαγγελματίες και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στα Δωδεκάνησα, κρατώντας αφορολόγητο όριο πχ (ενδεικτικά) 15000 - 20000, βάσει της δήλωσης εισοδήματος στην εφορία.

Ο τοπικός φόρος να εκπίπτει από το φόρο εισοδήματος.

Μεταβολές στα ποσοστά (αυξήσεις για συγκεκριμένους αναπτυξιακούς σκοπούς και προσωρινά (ή και μειώσεις) να θεσπίζονται μετά από δημοψηφίσματα και με σαφή αιτιολόγηση.

Ανάπτυξη στη Ρόδο - Ποιοι & γιατί αντιδρούν;

1. Γκολφ Αφάντου: 40 χρόνια εγκαταλελημμένο, αναξιοποίητο, αντί για νέες θέσεις εργασίας και διεθνή προβολή της Ρόδου, φέτος «αξιοποίηθηκε» ως χώρος κοπής βασιλόπιττας!...

2. «Ξενοδοχείο των Ρόδων»: Αντί για ξενοδοχείο πολυτελείας, όπως είχε προτείνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, και τον απέκρουαν με μανία οι υποστηρικτές της μετατροπής-του σε πολιτιστικό κέντρο (sic), σήμερα ΚΑΖΙΝΟ, και σύμφωνα με πληροφορίες, προς πώληση!...

3. Παραλία Αντονι Κουίν: Αντί να δημιουργηθεί «Διεθνές Κέντρο Κινηματογράφου» όπως είχε προταθεί, σήμερα μια συνηθισμένη - κοινή παραλία με ομπρελλάδες!

4. Νέο Εργοστάσιο ΔΕΗ: Eνώ οι ανάγκες για ενέργεια αυξάνονται, σήμερα «βιότοπος» για σκουρόβλαχους.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ποιοι είναι εκείνοι που αντιδρούν στην ανάπτυξη και γιατί;

"Φοροδοτική Ικανότητα" ή "σκοτώνοντας τη χρυσοτόκο όρνιθα"!

Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, ο κρατισμός παραμένει αλώβητος, αδιόρθωτος, τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης. Εκφράζει μια αρπακτική πολλές φορές διάθεση που αποτρέπει τον καθένα να επιχειρήσει το παραμικρό. Ουσιαστικά με τη γραφειοκρατία και τις υπερβολικές και άχρηστες διαδικασίες αδειοδοτήσεων ζητά "λύτρα" για να σου επιτρέψει να δημιουργήσεις.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό, η απαίτηση του Δήμου να λάβει είτε μετρητά είτε εισφορά σε γή από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, με την απειλή να ακυρωθεί η άδεια οικδομής-τους σε αντίθετη περίπτωση. Σύμφωνα με τις επισημάνσεις μάλιστα του ξενοδόχου κ. Δώρου Πιερίδη (επιστολή στην εφημερίδα "Ροδιακή", 09/02/2013), η πρακτική αυτή επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τη βιωσιμότητα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων της περιοχής-μας, με κινδύνους είτε να κλείσουν είτε να εκποιηθούν. Κλείνοντας τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, τα προβλήματα ανεργίας θα διογκωθούν και το "πάλαι ποτέ" αξιοζήλευτο θαύμα του Ροδιακού τουρισμού θα καταστεί μακρινή ανάμνηση (μέσω του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου).

Προτείνω, πολιτικοί και τουριστικοί φορείς να πάρουν θέση υπέρ της βιωσιμότητας των ξενοδοχειακών μονάδων της Ρόδου, αποδοκιμάζοντας με παρρησία την απαρχαιομένη νοοτροπία της "φοροδοτικής ικανότητας - φορομπηκτικής πρακτικής".