Ενα επιχείρημα που φάνηκε εύλογο για να δικαιολογηθεί η χρέωση της
πλαστικής τσάντας, σύμφωνα και με σχετική Οδηγία της ΕΕ, υπήρξε και "η
περιβαλλοντική εκπαίδευση" των καταναλωτών. Και ενώ για τα μεγάλα
καταστήματα αυτό φαίνεται να ισχύει, αν και συνειδητοί καταναλωτές από
μόνοι-τους εδώ και αρκετά χρόνια χρησιμοποιούν τσάντες πολλαπλών
χρήσεων, για τα μικρά μαγαζια (πχ εστιατόρια, φαστ φουντ κλπ) αυτό έχει
ήδη μετατραπεί σε ακόμη ένα φορομπηχτικό χαράτσι, έστω και μικρό. Για να
μην πω, πως ήδη κάπου θα έχει "τρυπώσει" ήδη το κόστος, οπότε οι
καταναλωτές "ενισχύουν" τα κρατικά έσοδα, αλλά ουδόλως προάγεται η
περιβαλλοντική ευασθητοποίηση με την πρακτική αυτή. (Οι εικόνες μιλούν
από μόνες-τους. Τρόπος πραγματικής είσπραξης 0,04 λεπτών ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ...)
Η γραφειοκρατία και ο παρασιτισμός όμως έδρασαν "αποτελεσματικά". Οι
Ταμειακές μηχανές τροποποιήθηκαν, (φαντάζομαι με το "αζημίωτο"), το
Κράτος εισπράττει!
Αλλά, η Περιβαλλοντική ευασθητοποίηση των Πολιτών
- καταναλωτών πάει περίπατο. Η βίαιη προσαρμογή των ειλώτων - υπηκόων
εδραιώνεται.
Τα δήθεν δεν ευνοούν τα πραγματικά έργα. Διαιωνίζουν την ψευδαίσθηση της ομαλότητας...
