Η διχόνοια, το αμοιβαίο μίσος, υπήρξαν σε υπέρτατο βαθμό. Η ανάμιξη του στρατού στη διακυβέρνηση της χώρας σε μόνιμη φάση. Διεκδικούσε την άσκηση εξουσίας, χωρίς να αποδέχεται το δικαίωμα στους Πολίτες να αποφασίζουν για την Κυβέρνηση που προτιμούσαν. Ο στρατός και η μοναρχία διατείνονταν πως "ελέω Θεού" όφειλαν να διοικούν. Η επανάσταση του 1821 που οι περισσότεροι ελληνες θεωρούσαν πως συνεχιζόταν και αποσκοπούσε στην Εθνική απελευθέρωση όλων των υπόδουλων Ελλήνων. Και ο Βενιζέλος συμμετείχε στις επαναστάσεις της πατρίδας-του, της Κρήτης.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, αντιδικούσαν & διαμοιράζονταν την καταρρεουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η τσαρική Ρωσία αντικαταστάθηκε από τους Μπολσεβίκους. Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Και στην χερσόνησο του Αίμου, οι δύο βαλκανικοί. Οι Βούλγαροι και οι Σλάβοι, εποφθαλμιούν τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και διεκδικούν διέξοδο στο Αιγαίο. Ο εγχώριος Κομμουνισμός αποδεχόταν την αυτονόμηση της Μακεδονίας...Και ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή, η προσφυγιά 1,500,000 Ελλήνων Μικρασιατών. Η αποικιοκρατία ήταν έτοιμη επίσης να υποστεί ένα ισχυρό κτύπημα.
Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, στις Οικονομικές κρίσεις (το Μεγάλο Κραχ στις ΗΠΑ), ακόμη και επιδημίες, οι Ελληνες εμισούντο θανάσιμα μεταξύ-τους. Πραξικοπήματα, κατάλυση του κράτους, διορισμοί ημετέρων και διώξεις - εξορίες αντιφρονούντων στην ημερήσια διάταξη. Ο Βενιζέλος δεν ήταν αμέτοχος στις εκτροπές, έστω δι αντιπροσώπων (πχ Πλαστήρας...). Ο Μεταξάς, αντίπαλός-του, θεωρούσε πως μόνο μια δικτατορία θα μπορούσε να κατασιγάσει τα πάθη του διχασμού... (sic)
Στο Κυπριακό, η στάση του Βενιζέλου, δεν ήταν ή ίδια με την επαναστατική-του δράση στην Κρήτη (Θέρισος). Ο επαναστάτης του Θερισου, που αντιμετώπισε το μουσουλμανικο στοιχείο της Κρήτης, τις μεγαλες δυνάμεις της εποχής και πέτυχε την Ένωση με την Ελλάδα εν μέσω διχασμού, μετά την μικρασιατική καταστροφή, προσπάθησε να πετύχει ελληνοτουρκικη φιλία... Προσπάθησε να τα καταφέρει, αλλά, είχε και την επιφυλαξη, πως μόνο αν και η Τουρκία ήταν ειλικρινής θα ήταν εφικτό. Αλλά, σήμερα, ποιος πιστεύει στην ειλικρίνεια της Τουρκίας; Οπότε, πρέπει να αντιμετωπίσθει αποτελεσματικά η επιθετικοτητα-της;
Ευτυχώς για την Κύπρο, υπήρξε αργότερα ο Στρατηγός Γρίβας - Διγενής, οι αγώνες του οποίου, παρά την παλλαική συμμετοχή των Κυπρίων, δεν τελεσφόρησαν...
Κρίνοντας σήμερα, θεωρώ πως στις βιαιες εκείνες συνθήκες διχασμού και διεθνούς αναταραχής και πολέμων, η συνεισφορά-του είναι θετική. Στηρίχθηκε περισσότερο στις διεθνείς γνωριμίες-του με Ηγέτες της εποχής. Φιλοευρωπαίος.
Μετά την περιπέτεια της απριλιανής δικτατορίας, και την Κυπριακή καταστροφή, πάλι κρίνοντας σήμερα, πιστεύω πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε, 50 χρόνια αργότερα, υπέρτερος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν φαίνεται ποτέ αναμεμιγμένος σε οποιαδήποτε προσπάθεια δικτατορικής εκτροπής. Φιλοευρωπαίος, έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωπαική Ενωση ισότιμο μέλος. Συνδιαλλακτικός, νομιμοποίησε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Στρατός απαλλάχθηκε από "σταγονίδια" και έπαψε να παρεμβαίνει στη διακυβέρνηση της Χώρας. Ενώ, το θέμα της Μοναρχίας λύθηκε για πάντα.
Σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να έχει την ευκαρία να προσφέρει στον τόπο.
Και η Κύπρος, πλήρες μέλος των ΗΕ και της ΕΕ μπορεί να ελπίζει.
Στην επιθετικότητα της αναθεωρητικής Τουρκίας, η Ελληνική Ισχύς, και η συμμετοχή-μας στην Ευρωπαική Ενωση είναι τα χρήσιμα όπλα-μας.
Ας μην υπάρξει όμως ποτέ πια η Διχόνοια που μας καταβαράθρωσε.
