Πατριωτισμός & Απατρία - Εμπαθής διχόνοια - Ξένες παρεμβάσεις & επιρροές

Διαβάζοντας ιστορικά βιβλία για το 1821 (προετοιμαζόμαστε για τα 200 χρόνια από τότε), για τη μετέπειτα ιστορία, το Κρητικό ζήτημα (τέλος 19ου αιώνα αρχές 20ου), τη Μικρασιατική Καταστροφή, έχοντας ζήσει το Κυπριακό από τότε που γεννήθηκα, (και δεν το έμαθα από τις εφημερίδες...), δεν μπορώ να μη βρω επαναλαμβανόμενες ομοιότητες των γεγονότων  διαχρονικα. Εκείνο που με εκπλήσσει, είναι η αδιόρθωτη και αμετάβλητη τάση στην εμπαθή διχόνοια και στις εμφύλιες διαμάχες, στις ξένες επιρροές και επεμβάσεις, ενώ ο Πατριωτισμός πότε χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει ως προδότες τους πολιτικούς αντιπάλους, ή με την άνοδο ιδεολογιών διεθνιστικής απατρίας, ιδεολογιών "του μίσους και του φθόνου", απαξιώνεται εντελώς... Αλλά ο εχθρός είναι ακόμη εκεί...
Η Ελλάδα ως Ιδέα είναι μεγάλη στον Κόσμο. Ιστορικά, αποτελεί σημείο θαυμασμού και εκτίμησης όλων των προοδευτικών λαών.
Οι σημερινοί Ελληνες, σε πολύ μικρό ποσοστό νοιώθουν αποφασισμένοι και περήφανοι να φανούν αντάξιοι όσων θαυμάζουν σχεδόν όλοι οι ξένοι... Γιατί;
Πού είναι οι φορείς, οι Ηγέτες που θα εμπνεύσουν τους Ελληνες στην παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία; Ακόμη και εμείς οι απλοί πολίτες, έχουμε και λόγο και υποχρέωση να κάνουμε το καθήκον-μας. Δεν περιμένουμε κάποιους άλλους, να συμπεριφερθούν για μας...  Αλλά, οι οργανωμένοι φορείς, είναι απαραίτητοι... Οπως και η Οικονομική ανάπτυξη. Με μείωση του παρασιτικού Κράτους. Περιορισμό της ανάγκης για "μπαρμπα στην Κορώνη..."
Χωρίς εμπάθεια, με κοινότητα σκοπών και στόχων, με έμπνευση κοινή της Ιστορίας και της καταγωγής-μας, στην Ευρώπη και στον Κόσμο. Πιστοί στη Φιλελεύθερη Αστική Δημοκρατία. Με τις συμμαχίες-μας και την ισότιμη συμμετοχή-μας σε διεθνείς οργανισμούς.
Ας αλλάξουμε επιτέλους όσα μας κρατάνε πίσω, δέσμιους κακών πρακτικών του παρελθόντος. Και κυρίως, όταν κατακρίνουμε τους άλλους, ως αντιπολίτευση, να μην γινόμαστε ίδιοι και χειρότεροι, όταν βρεθούμε στην εξουσία.